Niedokończona butelka mleka

            1-ego czerwca, na jednej z internetowych stron, przeczytałam coś w stylu - „dzisiaj mamy dzień dziecka i jest to wyjątkowa data.” – i w zasadzie na tym skończyłam swoje czytanie, bo w głowie pojawiło mi się  jedno słowo – „Tak!”. Oczywiście, po chwili, przeleciały mi też inne myśli (a nawet cały ich potok), z których główną była ta, że przecież każdy jest dzieckiem, choć wiele osób nie chce się do tego przyznać.
         Sama jestem młodą osobą, czasami niedojrzałą, mającą wyidealizowane oczekiwania, ale się tego nie wstydzę. Dzieci mają wielką chęć poznawania świata, czują potrzebę „działania”. Na każdym kroku widzą coś ciekawego i mają przed sobą wiele perspektyw i możliwości, bo wszystko wypada zrobić. Uważam, że nieraz dziecięcy punkt widzenia jest bardzo potrzebny. Właśnie takie spojrzenie najczęściej jest tym odważnym i wrażliwym. A chyba nie muszę odpowiadać na pytanie, czy w dzisiejszym świecie potrzebujemy więcej empatii. Dzieci wiedzą, że coś jest albo dobre, albo złe, a należy wybierać tylko te pozytywne wyjścia.  Swego rodzaju dziecięca prostolinijność, jest czymś, co dorosłemu człowiekowi przychodzi z wielką trudnością. Niektórzy na pewno powiedzą, że ten banalny punkt widzenia jest jedynie złudzeniem lub ucieczką przed wyborem, a my bylibyśmy naiwni postępując w ten sposób. Ja jednak uważam, że czasami warto obudzić w sobie dziecko i podejmować wybory w owy „niedojrzały” sposób, bo oprócz jego prostoty (dwa kontrastujące wyjścia: dobro – zło), są one odważne i chociaż czasem nieprzemyślane, to potrafią prowadzić do sukcesu.
            Oczywiste jest to, że w pewnym wieku powinniśmy wyzbyć się niektórych cech i „dorosnąć”, jednak w owym świecie narzucany jest obowiązek zbyt szybkiego „bycia poważnym i racjonalnym”. Zapominamy jednak, że dzieciństwo jest bardzo ważnym okresem w ludzkim życiu. Na tym etapie następuje pierwsza socjalizacja młodego człowieka, zwana pierwotną. Dziecko, przez naśladowanie rodziców, przyjmuję różne wzorce zachowania. Wtedy, najczęściej jeszcze przedszkolak, dopiero uczy się właściwego postępowania, a więc niedojrzałość i brak doświadczenia pozwalają na popełnianie błędów, czyli ciąży na nim mniejsza odpowiedzialność. Z „przymrużeniem oka” ludzie patrzą na złe zachowanie dziecka, a ono samo nie przejmuję się swoimi porażkami tak bardzo, jak wtedy, gdy dorośnie. Tylko kiedy właśnie to dziecko „przeskakuje” na etap dorosłości? 
           Zapewne większość odpowie, że dorosłą osobą jest osoba pełnoletnia. Aczkolwiek już we wcześniejszym wieku od młodzieży wymaga się dojrzałych decyzji. Zapominamy jednak, że uczymy się całe życie i czasem łatwiej podjąć słuszną decyzję, patrząc na coś dziecięcym okiem. Nie pamiętamy, że bycie niedojrzałym, ma też swoje zalety, a czasem z pozoru „dziecinne wybory” są bardziej odpowiedzialne i racjonalne, niż te „dojrzałe”. 

/Zdjęcie mojego autorstwa /