Jakby inna rzeczywistość

               Już w czwartej klasie podstawówki większość z nas dowiaduje się, że 21. czerwca jest pierwszym dniem lata, a zarazem najdłuższym dniem w roku. Chcąc godnie przywitać lato, zastanowiłam się, czym ono właściwie jest. 

"Jedna z czterech podstawowych pór roku w przyrodzie, w strefie klimatu umiarkowanego. Charakteryzuje się najwyższymi temperaturami powietrza w skali roku. W świecie roślin jest to okres dojrzewania nasion i owoców" - tak doinformował mnie Internet.

            Z racji tego, że jestem jeszcze uczennicą, słysząc „lato”, od razu przychodzą mi na myśl wakacje. Jak pewnie dla większości, tak i dla mnie, jest to szczególny czas. Ten okres roku kojarzy mi się przede wszystkim ze swego rodzaju wolnością, brakiem obowiązków i chęcią przeżycia niezapomnianej przygody.

Od razu widzę spacery i jazdę na rowerze ze słuchawkami w uszach, spotkania, ekscytujące rozmowy z przyjaciółmi, stos przeczytanych książek w czasie odpoczynku na czerwonym kocu w białe kwadraciki. Długie dni i jeszcze dłuższe noce. Oglądanie filmów o czwartej nad ranem, szukanie „wielkiego wozu” na niebie, dostrzeganie odbijających się w ciemności świateł. Przesiadywanie godzinami na plaży, nad rzeką lub moście. Świeże powietrze, ciepły wiatr, który przenika każdą myśl. Chęć tańczenia na środku ulicy. Wolny umysł pełen pomysłów. Podróże, zloty, koncerty. Miliony dźwięków, które szczególnie do Ciebie trafiają. Czas, odpoczynek, tworzenie, wspomnienia. Kłębiące się w głowie myśli, całe ich mnóstwo. Nowe perspektywy.

            Wakacje są możliwością cieszenia się chwilą, perspektywą kreatywnego spędzenia czasu i radości z najmniejszych gestów.

Lato, witaj! 

/ Zdjęcie mojego autorstwa /