Rozwinąć skrzydła

   Patrząc na listę rzeczy, które miałam wykonać, aby moje cele, a może nawet marzenia, mogły być nieco bardziej osiągalne, poczułam zniechęcenie. Te zadania nabrały rangę obowiązku, a przecież wcale nie miały takiej rangi posiadać. Zastanowiło mnie to, jak coś, co ma przybliżyć nasze pragnienia, może stać się również barierą, której nie mamy ochoty przeskakiwać. Ten paradoks jest chyba największą trudnością. Moment starcia celów z etapem ich osiągania.
             Perspektywa realizacji marzeń jest czymś, co motywuje nas do działania. Chcemy osiągnąć rzeczy, dzięki którym będziemy czuć się szczęśliwi, to oczywiste. Jednak, kiedy decydujemy się rozpocząć „walkę o nasze sny”, często okazuje się, że czeka nas żmudna praca. Rutyna staje się czymś, co zniechęca nas w osiąganiu naszych planów. Nie lubimy jej, lecz mimo wszystko, to właśnie ta ciężka droga nas do nich przybliża.
        Ambicja miałaby przegrać z ludzkim lenistwem? Co jeśli okazałoby się, że zrezygnowaliśmy krok przed samym sukcesem? Jeśli zniechęcamy się drogą, to widoczniej nie jesteśmy warci osiągnięcia celu. Najwyraźniej nie zależy nam na czymś na tyle mocno, aby tego dokonać.
„Wychodzi na wierzch” pewna prawda o ludziach. Chcemy wszystko bez wkładania wysiłku, bez pracy i wyrzeczeń.

            Wiele razy spotkałam się ze zdaniem, że dążenie do celu jest znacznie ważniejsze niż jego osiągnięcie, a owa droga znacznie bardziej satysfakcjonująca. Na pewno podczas niej możemy wyciągnąć wiele wniosków na swój temat, staje się ona odbiciem osobowości. Nawet jeśli jest nieudana, to zdobywamy doświadczenie, które ubarwia nasze życie. Dodatkowo pozwala na samorealizacje, która buduje pewność siebie. Perspektywa pokonania własnych słabości sprawia, że możemy być z siebie dumni.
       Kiedyś miałam podobną sytuację. Zostałam skonfrontowana z niecodzienną możliwością, lecz długo zastanawiałam się, czy czas, który będę musiała na to poświęcić, nie chcę wykorzystać po prostu w inny sposób. Teraz, z pewnej perspektywy, jestem ogromnie wdzięczna za myśl - „no dobra, może warto spróbować”. To właśnie dzięki niej, mam na swoim koncie wspaniałe doświadczenie, które często wspominam. Mając przed sobą perspektywę realizacji jakiegoś wcześniej postawionego celu, zawsze przywołuje w pamięci wcześniej podane słowa i radość, którą czułam po zakończeniu owej „niecodziennej możliwości”. Wtedy okazało się, że naprawdę BYŁO WARTO. Może tym razem też będzie?

 / Zdjęcie mojego autorstwa /